Terug van weggeweest: de OPC

Vandaag kwam opnieuw een internetconsultatie langs over de Ouder Participatie Crèche (OPC). Kinderopvang verzorgd door ouders zelf  ongehinderd door kwaliteitseisen als het vaste gezichten criterium of opleidingseisen. Het gaat om totaal 7 locaties in de steden Utrecht en Amsterdam samen. Een zeldzaamheid kun je zeggen.  Niets om je over op te winden probeer ik mezelf wijs te maken. Maar ik merk dat ik het niet van me af kan schudden vandaag. Ook het invullen van de internetconsultatie helpt niet. Het begint te borrelen: We waren het er toch over eens dat kinderopvang een vak is en kinderen gebaat zijn bij vaste en vertrouwde gezichten. Professioneel handelen, vraagt om bepaalde afstand. Die hebben ouders per definitie niet.  Maar erger nog: gaan we nu  voor 7 locaties in Nederland wetgeving optuigen? Dat staat in geen enkele verhouding.

Dit valt samen met een nog veel grotere frustratie van mij: De “I”van IKK staat voor Innovatie. Sinds de invoering van deze wet is er nog nooit zo weinig ruimte geweest om te innoveren. Erger nog: er komen steeds regels bij die wezenlijke kwaliteit in de weg staan. Pedagogisch medewerkers hebben ruimte nodig om zoveel mogelijk mee te bewegen met dat wat kinderen nodig hebben. Dat kan steeds weer wat anders zijn. Dit vraagt om een bepaalde vrijheid en flexibiliteit. De praktijk is anders. We vragen PM-ers als het ware soepel te dansen met een zwaar harnas om het lijf. In toenemende mate staat niet het kind, maar de regelgeving centraal.
Daar staan we dan als professionele kinderopvang toch wel in ons hemd, opgezadeld met strenge eisen die blijkbaar ineens niet meer gelden als eeen clubje ouders het onderling wil regelen.

Ik vraag u allen de internetconsultatie in te vullen. Het kan nog tot 14 december. Voor uw binnenwereld zal het niet veel uithalen. Dat heb ik zelf net ondervonden.

Mark Siep
Plukkebol Kinderopvang